Friday 14 December 2012

یلدا



صدای پای یلدا ، نرم نرمک به گوش می رسد. آیین شب یلدا یا شب چله، گرامیداشت برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی است. شاهنامه خوانی، حافظ خوانی و قصه گویی از دیرباز نقل محفل ایرانیان بوده و این فرهنگ غنی را مردمانش بنا به ذوق و سلیقه و منطقه ای که در آن زندگی می کنند با آداب خاص، مرسوم و متداول خود پاس می دارند. یلدا از منظر معنا معادل با کلمه نوئل از ریشه ناتالیس رومی، یا همان تولد است و نوئل از ریشه یلداست. تقارن دو اتفاق فرخنده و نیک یعنی شب یلدا و آغاز سال جدید ترسایی، که هر دو بیانگر مفهوم مشترکی هستند، بی تردید از اهمیت ویژه ای برخوردار است 

ایرانیان قدیم، شادی و نشاط را از موهبت های خداوندی و غم و اندوه و تیره دلی را از پدیده های اهریمنی می پنداشتند. در دوران کهن، شب مظهر تاریکی و تباهی و وحشت بوده و اغلب سعی می کردند که شب هنگام با افزودن نور، خانه روشن باشد تا پلیدی و تباهی در آن راه نیابد. شب یلدا بلندترین شب سال است و چون فردای این شب روشنایی بر ظلمت غالب، و روز طولانی می شود، تولد دوباره خورشید را که مظهر روشنایی است جشن می گیرند